http://www.dowagiacnews.com/2011/08/09/belgium-band-plays-dowagiac/
Een fantastisch artikel op de voorpagina van een Amerikaanse krant! :-)
vrijdag 12 augustus 2011
woensdag 10 augustus 2011
Foto's op picasa
https://picasaweb.google.com/117509720768564145412/ConcertreisUSA2011#
Nieuwe foto's (een paar) !!!
Enjoy! :-)
Nieuwe foto's (een paar) !!!
Enjoy! :-)
Onze laatste dagen Amerika
En toen waren we aan onze laatste dagen aangekomen...
Gisteren (maandag) zijn de meeste onder ons naar Chicago gegaan, zondagnacht was er nog veel activiteit op facebook om de tripjes geregeld te krijgen. Sommigen zijn zelfs al heel vroeg met de trein vertrokken (enkele uren trein) om deze derde grootste stad van Amerika te bezoeken, maar liefst 9 miljoen inwoners!
Daar aangekomen zag je een prachtige skyline, gelegen aan Lake Michigan. Wij hebben Navy Pier bezocht, een gezellig wandelplekje langs het meer.
Daarna zijn we naar een van de hoogste gebouwen van Amerika geweest (die vragen wel gigantisch veel geld om tot boven te raken, een idee voor een gat in de markt: hoog torentje bouwen en veel inkom vragen :-))
Toen kwamen we boven en meteen was al dat geld vergeten: wat een ongelooflijk mooi uitzicht!! We hebben werkelijk genoten en genoten en genoten! (En stapels foto's getrokken, hupla, alweer een SD-kaartje vol :-))
Ergens in de stad (toen we op terugweg waren), hebben we allen een ambulance luid horen loeien, blijkbaar zo luid dat het nieuws tot bij enkelen van jullie geraakt is. En de regen: ja hoor, we konden ons vriendje Regenbui toch niet achterlaten, het viel gelukkig goed mee en we hebben ervan geprofiteerd om Macy's te bezoeken, DAT is nu eens een winkel die ze van mij ook in de M2 mogen zetten :-).
Dinsdag hebben we allemaal nog wat tijd met onze gastgezinnen doorgebracht, enkelen van ons zijn met een leuke boot het water (Lake Michigan) op gegaan. Er was ook een tweede snelle boot, waar 3 mensen achter in iets plastieks (geen idee hoe dat heet) in hoge snelheid getrokken werden, zeer spectaculair! Enkel toen Patrick en Michelle hun kans wouden wagen, bleek de boot plots defect te zijn (gelijk zo'n oude auto van vroeger: verzopen... niet in het water, maar in de benzine :-))
Nee hoor, dat was niet "bad luck" van Patrick en Michelle, maar dikke pech van onze gastvrouw Robin. En daar kunnen we nog wel wat meer van vertellen: toen ze gisteren of vanochtend in de auto was, is ze bij buren tegen een garagepoort gereden, daarna was de boot verzopen (klinkt leuk hè :-)), op concert versprak ze zich in de micro (een verhaaltje voor later :-) mysterie, mysterie) en erna heeft ze per ongeluk een stoel afgebroken :-) hihi, toen zei ze wijselijk 'toch maar niet naar een kampvuurtje te gaan', stel je voor dat ze de boel zou doen ontploffen, of zelf vuur zou pakken :-). Een schitterende levendige gastvrouw met een groot gevoel voor humor! Net zoals onze gastheer CJ: een jonge levenslustige kerel die bij Stars en Stripes meegespeeld heeft op de bekkens, en goed! De concertzaal was prachtig, een heerlijk geluid en weer hebben ze een opname gemaakt, die krijgen jullie nog wel eens te zien :-). Er was een goede opkomst van volk en enorm veel reclame in de kranten (ook morgen nog eens). Na de repetitie van 's middags heeft onze Directeur enkele mensen bedankt: Jo de trucker kreeg een prachtige teddy van zijn favoriete sesamstraat: de veelbesproken-op-onze-tour-ELMO (die rooie voor de mensen die hem niet kennen, pas op vertel dat zeker niet aan Jo))!!! Hij was dolgelukkig en Elmo heeft onze directeur ook nog even een hand gegeven :-). Daarna kreeg Piet een fles wijn voor zijn bewezen diensten als verpleger: tot nu toe hebben we het allemaal overleefd :-), en zeker heel belangrijk: Patrick die enorm veel georganiseerd heeft en ervoor gezorgd heeft dat jullie nu allemaal ons op de blog hebben kunnen volgen in plaats van thuis!
Het concert was heel erg leuk, weer met zeer tevreden mensen, de dirigent van de Highschool-Band (CJ) zei dat we zijn bandleden geïnspireerd hebben, wat een prachtig compliment is! De burgemeester was zeer sterk onder de indruk en gaf een oorkonde, pinnetje en sleutel van de stad.
We hebben dus een ongelooflijk avontuurlijke en leuke reis er bijna opzitten, morgen om 7u30 vertrekken we met de bus, een 6tal uur reizen (omdat we slagwerk nog moeten uitladen), daarna het vliegtuig op voor 9 uur, en we zullen dolblij zijn jullie allemaal terug te zien om 11u op donderdag: zet de biefstuk met frietjes en een bed maar al klaar! :-)
Tot snel! :-)
Gisteren (maandag) zijn de meeste onder ons naar Chicago gegaan, zondagnacht was er nog veel activiteit op facebook om de tripjes geregeld te krijgen. Sommigen zijn zelfs al heel vroeg met de trein vertrokken (enkele uren trein) om deze derde grootste stad van Amerika te bezoeken, maar liefst 9 miljoen inwoners!
Daar aangekomen zag je een prachtige skyline, gelegen aan Lake Michigan. Wij hebben Navy Pier bezocht, een gezellig wandelplekje langs het meer.
Daarna zijn we naar een van de hoogste gebouwen van Amerika geweest (die vragen wel gigantisch veel geld om tot boven te raken, een idee voor een gat in de markt: hoog torentje bouwen en veel inkom vragen :-))
Toen kwamen we boven en meteen was al dat geld vergeten: wat een ongelooflijk mooi uitzicht!! We hebben werkelijk genoten en genoten en genoten! (En stapels foto's getrokken, hupla, alweer een SD-kaartje vol :-))
Ergens in de stad (toen we op terugweg waren), hebben we allen een ambulance luid horen loeien, blijkbaar zo luid dat het nieuws tot bij enkelen van jullie geraakt is. En de regen: ja hoor, we konden ons vriendje Regenbui toch niet achterlaten, het viel gelukkig goed mee en we hebben ervan geprofiteerd om Macy's te bezoeken, DAT is nu eens een winkel die ze van mij ook in de M2 mogen zetten :-).
Dinsdag hebben we allemaal nog wat tijd met onze gastgezinnen doorgebracht, enkelen van ons zijn met een leuke boot het water (Lake Michigan) op gegaan. Er was ook een tweede snelle boot, waar 3 mensen achter in iets plastieks (geen idee hoe dat heet) in hoge snelheid getrokken werden, zeer spectaculair! Enkel toen Patrick en Michelle hun kans wouden wagen, bleek de boot plots defect te zijn (gelijk zo'n oude auto van vroeger: verzopen... niet in het water, maar in de benzine :-))
Nee hoor, dat was niet "bad luck" van Patrick en Michelle, maar dikke pech van onze gastvrouw Robin. En daar kunnen we nog wel wat meer van vertellen: toen ze gisteren of vanochtend in de auto was, is ze bij buren tegen een garagepoort gereden, daarna was de boot verzopen (klinkt leuk hè :-)), op concert versprak ze zich in de micro (een verhaaltje voor later :-) mysterie, mysterie) en erna heeft ze per ongeluk een stoel afgebroken :-) hihi, toen zei ze wijselijk 'toch maar niet naar een kampvuurtje te gaan', stel je voor dat ze de boel zou doen ontploffen, of zelf vuur zou pakken :-). Een schitterende levendige gastvrouw met een groot gevoel voor humor! Net zoals onze gastheer CJ: een jonge levenslustige kerel die bij Stars en Stripes meegespeeld heeft op de bekkens, en goed! De concertzaal was prachtig, een heerlijk geluid en weer hebben ze een opname gemaakt, die krijgen jullie nog wel eens te zien :-). Er was een goede opkomst van volk en enorm veel reclame in de kranten (ook morgen nog eens). Na de repetitie van 's middags heeft onze Directeur enkele mensen bedankt: Jo de trucker kreeg een prachtige teddy van zijn favoriete sesamstraat: de veelbesproken-op-onze-tour-ELMO (die rooie voor de mensen die hem niet kennen, pas op vertel dat zeker niet aan Jo))!!! Hij was dolgelukkig en Elmo heeft onze directeur ook nog even een hand gegeven :-). Daarna kreeg Piet een fles wijn voor zijn bewezen diensten als verpleger: tot nu toe hebben we het allemaal overleefd :-), en zeker heel belangrijk: Patrick die enorm veel georganiseerd heeft en ervoor gezorgd heeft dat jullie nu allemaal ons op de blog hebben kunnen volgen in plaats van thuis!
Het concert was heel erg leuk, weer met zeer tevreden mensen, de dirigent van de Highschool-Band (CJ) zei dat we zijn bandleden geïnspireerd hebben, wat een prachtig compliment is! De burgemeester was zeer sterk onder de indruk en gaf een oorkonde, pinnetje en sleutel van de stad.
We hebben dus een ongelooflijk avontuurlijke en leuke reis er bijna opzitten, morgen om 7u30 vertrekken we met de bus, een 6tal uur reizen (omdat we slagwerk nog moeten uitladen), daarna het vliegtuig op voor 9 uur, en we zullen dolblij zijn jullie allemaal terug te zien om 11u op donderdag: zet de biefstuk met frietjes en een bed maar al klaar! :-)
Tot snel! :-)
maandag 8 augustus 2011
Concert in Strongsville: Mercury
Video van concert:
https://www.facebook.com/video/video.php?v=2346233860358&oid=108256289259008&comments
https://www.facebook.com/video/video.php?v=2346233860358&oid=108256289259008&comments
Krant in Amerika
En toen waren we lokale beroemdheden :-)
http://www.dowagiacnews.com/2011/08/07/belgium-concert-band-arrives/
http://www.dowagiacnews.com/2011/08/07/belgium-concert-band-arrives/
Foto's op picasa
Hoi,
Foto's op deze plaats krijgen is zeer moeilijk, vandaar een link naar Picasa: Veel plezier:
https://picasaweb.google.com/117509720768564145412/ConcertreisUSA2011#
Groetjes!
Foto's op deze plaats krijgen is zeer moeilijk, vandaar een link naar Picasa: Veel plezier:
https://picasaweb.google.com/117509720768564145412/ConcertreisUSA2011#
Groetjes!
Mega verslag van de laatste dagen :-)
Excuses voor de verwaarlozing, maar we maken het nu helemaal goed! :-)
Wauw, het is al even geleden dat jullie iets van ons hoorden, het was een heel leuke 3de gastplaats. De meesten onder ons zaten in hele sjieke villa’s! Vandaar dat jullie ook niets van mij gehoord hebben, wij zaten immers op een jetski, een grote boot, enorme huizen…amai amai we hebben geweten waar het geld zit… :-)
Even terug naar waar we gestopt waren: dinsdag was dus een schitterend concert, we speelden in een moderne kerk met lekker wat galm, en we hebben er een serieuze lap op gegeven, heerlijk om te “toeteren” met zulke goede muzikanten en dirigent! Ons gastgezin (waar de 12 volwassenen op een hoopje lagen :-)) heeft het hele concert gefilmd, weliswaar een niet ongelooflijk goede kwaliteit, maar een hele leuke herinnering! Op die film kan je ook zien hoe Vic (onze cheerleader van dienst) zich omdraait naar ons enthousiast publiek en nog voor wat extra ambiance zorgt! Go Vic! :-)
Erna (en ook al tijdens het concert) begon het te regenen, echt niet normaal! Heel lake Michigan viel uit de lucht, het was alsof je onder de douche stond! Penske stond in een Plenske en de straten werden plots rivieren! Minstens een uur heeft het zo hard geregend, nog nooit zo gezien! Om nog maar te zwijgen over de enorme bliksemflitsen. Maar we zijn veilig (en nat) op onze bestemming geraakt :-). (Een uur later was er niets meer te zien van al het geweld, alles was al inde dorstige bodem verdwenen).
Dan komen we terecht op woensdag :-)
Woensdag was een dag die we allen met ons gezin doorgebracht hebben. Gunther, Sara, Lode, en een deel anderen zijn samen gaan ontbijten, en daarna naar het strand gegaan, maar het mooiste moet nog komen: hun gezin had een helikopter en een boot! Wat ze met die helikopter gedaan hebben weet ik niet, maar op die boot heeft Lode toch wel straffe zaken meegemaakt: passioneel gekrast door een vrouwe, geworsteld met een beer, het waren allemaal verklaringen voor de drie diepe schrammen in zijn stevige borstkast :-) (Het echt verhaal was dat hij had gedoken in niet zo diep water en daar de schrammen opliep :-)) Straffe kost! Nee, sorry, straffe borst!
De meesten zijn naar het strand gegaan, ja hoor, dit meer was zo groot dat het golven heeft als een zee, met een mooi rustig strand, heel veel zon EN proper water! Jullie horen het al aankomen, we waren allemaal de dag erna aangebrand (voor sommigen was het meer alsof ze op de barbecue gelegen hadden, dus alle after-sun is eraan gegaan! Het was heerlijk ondiep water, lekker warm met een mooie golf, een soort van gratis centerparks :-). Erna was een putlock georganiseerd, maar iedereen had blijkbaar zoveel plezier dat er maar weinig families gekomen waren. Die wat er waren hebben genoten van lekkere BBQ met verborgen kooktalenten van onze trucker Jo :-). Ook hebben we hoefijzerwerpen gedaan, godzijdank zonder gewonden :-). Willy blijkt hierin ook een verborgen talent te hebben (ofwel heeeeel veel geluk), maar hij liet ons allemaal wat zien! De man des huizes bleek een verwoed verzamelaar van grasmaaiers, snowscooters, oude landbouwwerktuigen, cirkelzagen, fietsen, een wals,… Stel je zo een grote schuur voor volledig vol met al die dingen, en zeker niet netjes geordend (dat doen ze precies niet zo graag in Amerika), alles op een grote hoop en zoeken maar!! Na wat manouvers te hebben overwonnen, reed onze “papa” zijn tractor buiten en mocht Michèlle erop rijden (weliswaar op de schoot van de man :-)). Hij vertelde ons ook vol trots over hoeveel palen van zijn huis hij al ‘per ongeluk’ omver gereden had: “once it starts, it doesn’t stop!”. Al die moeite dus om een tractor buiten te rijden, om er dan enkele houtblokken op te leggen en die 30 meter verder in het kampvuur te leggen, maar het was pure fun! Allemaal gezellig rond het kampvuur, marshmallows eten (tussen een koekje met choco) en zelfs de Brabançonne al marcherend zingen in een lange rij :-). (’s Middags hadden we al de Brabançonne in het Spaans mogen horen van een gastgezin).
Ja hoor, waar het feestje is?? Dat feestje is in Amerika!
Donderdag zijn we terug vertrokken vanuit Frankfort naar Strongsville, Ohio (kortbij de eerste plek waar we geweest zijn), Jules en Lode hun eerste gastgezin is zelfs nog op bezoek gekomen op het concert. Onderweg zijn we nog gestopt in kamp Blue Lake.(We werden verwelkomd door 2 fietsers, 1 met Belgische en 1 met Amerikaanse vlag). Dat is de organisatie van de hele uitwisseling, ze krijgen duizenden studenten op 4 keer 2 weken in disciplines Toneel, Dans, Muziek en Beeldende Kunst. Ze oefenen in verschillende orkesten en de repetities vinden buiten plaats in een soort houten kiosk in het bos. Om de zoveel meter zie je dus zulk een kiosk. Er was een Shakespeare-Theater (nagebouwd uit Engeland) en een gigantische buiten-concertzaal. Na de rondleiding konden we een klein winkeltje bezoeken en een beetje eten nemen, en plots bleek dat de groep van ons (Vic, Benny, Mark en Michèlle) verdwenen was… en de dropping kon beginnen: de een zei die kant uit, de ander die kant… :-) Als ze nu eens naar de vrouw geluisterd hadden…uiteindelijk kwamen we dus als laatste aan de bus aan, onder luid applaus, maar we trokken het ons niet aan hoor, we hadden toch onze grote baas bij ons, dus naar ons voeten krijgen ging toch niet, hihi…
Daarna zijn we verder getrokken op onze tocht en na een zeer lange reis (ik denk weer een 11tal uur in totaal) werden we in Strongsville als koningen ontvangen met spandoeken/bordjes.
Toen bleek dat we in gigantisch sjieke villawijken terecht kwamen, zoals daarstraks vermeld: ons gezin had 2 huizen, 1 appartement, 4 jetski’s, 1 grote boot, 3 auto’s (waaronder Jeep en Cabrio) en natuurlijk een Poedel! Een huis met 7 badkamers, je moet maar zin hebben om het te poetsen!
Gunther heeft zijn adoptie al aangevraagd :-).
Vrijdagochtend hadden we repetitie in een groot complex waar ook een zwembad, sportgelegenheid en kortbij een groot winkelcentrum was. De concertzaal was mooi, maar erg droog van klank en koud, niet zo leuk voor de rieten, toch hebben we vrijdagavond een schitterend concert gespeeld. Een iets aangepast programma (iets korter) omdat de plaatselijk band achter ons nog speelde, ze speelden mooie muziek op een goed niveau en de zaal zat overbeladen vol met een 300-tal mensen. Ze waren vol lof over ons, sommigen zeiden zelfs dat ze het het mooiste concert vonden wat ze ooit gehoord hadden. Grote complimenten dus en een heel dankbaar publiek, opvallend bij al onze concerten is dat ze Saga Candida (Bert Appermont) het mooist vinden, hoera voor onze Belgische trots! Na de repetitie ’s ochtends kregen we trouwens allemaal een mooie gouden pin van de Gemeente Stringsville en een warm eten aangeboden, en ze hebben ons later ook nog allemaal een cd van hun Band gegeven. We zijn dus weer goed verwend geworden . Grappig was dat zij hun zomerconcerten in een beige broek met geel T-shirt spelen en in de winter in kostuum zoals ons. Misschien een idee om bij ons in te voeren? :-)
Zaterdag:
Sommigen onder ons zijn naar een Rock-museum geweest “Rock en Roll Hall of Fame”, Benny, Staf en enkele anderen zijn naar een gigantisch football-stadium (American Football) geweest en nog anderen naar een grote concertzaal of naar Cleveland centrum. Voor degenen die niet zoveel te doen hadden was er een pizza-party georganiseerd (waarvan we de restjes vandaag in bus hebben opgepeuzeld).
En nu zitten we dus in de bus, terwijl ik dit typ, de sfeer zit er eigenlijk altijd goed in in de bus: we babbelen, grappen, spelen kaarten, doen heel veel Rubik’s cube, een beetje film op de computer (want we hebben er geen op de bus), en ook redelijk veel nintendo, ook tegen elkaar, soms met 4 tegelijk, en natuurlijk wordt er ook redelijk veel bijgeslapen (Joris startte een rage om op de grond in de bus te slapen, in de gang en tussen de zetels, een schoon zicht al die mensen slapend op de grond! :-)) en gelezen. We kunnen ons vol overtuiging professionele busreizigers gaan noemen :-).
Vandaag zouden we als alles goed gaat redelijk vroeg moeten aankomen kortbij Chicago (Dowagiac), rond een uur of vier.
Ik ga nu proberen mijn epistel hierboven op internet te krijgen, want de bus heeft Wifi! :-) (wel supertraag), indien het niet lukt, krijgen jullie het wat later. Man, man, wat begint het hier te regenen! We nemen het Belgisch weer precies een beetje mee… (misschien te hard gejuichd toen we daarstraks hoorden dat wij beter weer hebben dan jullie… hoe is dat met boontje komt om zijn…?)
Tot de volgende!
Mochten jullie nog meer willen weten: ons mannen zitten redelijk veel op facebook :-)
Bye bye!
Wauw, het is al even geleden dat jullie iets van ons hoorden, het was een heel leuke 3de gastplaats. De meesten onder ons zaten in hele sjieke villa’s! Vandaar dat jullie ook niets van mij gehoord hebben, wij zaten immers op een jetski, een grote boot, enorme huizen…amai amai we hebben geweten waar het geld zit… :-)
Even terug naar waar we gestopt waren: dinsdag was dus een schitterend concert, we speelden in een moderne kerk met lekker wat galm, en we hebben er een serieuze lap op gegeven, heerlijk om te “toeteren” met zulke goede muzikanten en dirigent! Ons gastgezin (waar de 12 volwassenen op een hoopje lagen :-)) heeft het hele concert gefilmd, weliswaar een niet ongelooflijk goede kwaliteit, maar een hele leuke herinnering! Op die film kan je ook zien hoe Vic (onze cheerleader van dienst) zich omdraait naar ons enthousiast publiek en nog voor wat extra ambiance zorgt! Go Vic! :-)
Erna (en ook al tijdens het concert) begon het te regenen, echt niet normaal! Heel lake Michigan viel uit de lucht, het was alsof je onder de douche stond! Penske stond in een Plenske en de straten werden plots rivieren! Minstens een uur heeft het zo hard geregend, nog nooit zo gezien! Om nog maar te zwijgen over de enorme bliksemflitsen. Maar we zijn veilig (en nat) op onze bestemming geraakt :-). (Een uur later was er niets meer te zien van al het geweld, alles was al inde dorstige bodem verdwenen).
Dan komen we terecht op woensdag :-)
Woensdag was een dag die we allen met ons gezin doorgebracht hebben. Gunther, Sara, Lode, en een deel anderen zijn samen gaan ontbijten, en daarna naar het strand gegaan, maar het mooiste moet nog komen: hun gezin had een helikopter en een boot! Wat ze met die helikopter gedaan hebben weet ik niet, maar op die boot heeft Lode toch wel straffe zaken meegemaakt: passioneel gekrast door een vrouwe, geworsteld met een beer, het waren allemaal verklaringen voor de drie diepe schrammen in zijn stevige borstkast :-) (Het echt verhaal was dat hij had gedoken in niet zo diep water en daar de schrammen opliep :-)) Straffe kost! Nee, sorry, straffe borst!
De meesten zijn naar het strand gegaan, ja hoor, dit meer was zo groot dat het golven heeft als een zee, met een mooi rustig strand, heel veel zon EN proper water! Jullie horen het al aankomen, we waren allemaal de dag erna aangebrand (voor sommigen was het meer alsof ze op de barbecue gelegen hadden, dus alle after-sun is eraan gegaan! Het was heerlijk ondiep water, lekker warm met een mooie golf, een soort van gratis centerparks :-). Erna was een putlock georganiseerd, maar iedereen had blijkbaar zoveel plezier dat er maar weinig families gekomen waren. Die wat er waren hebben genoten van lekkere BBQ met verborgen kooktalenten van onze trucker Jo :-). Ook hebben we hoefijzerwerpen gedaan, godzijdank zonder gewonden :-). Willy blijkt hierin ook een verborgen talent te hebben (ofwel heeeeel veel geluk), maar hij liet ons allemaal wat zien! De man des huizes bleek een verwoed verzamelaar van grasmaaiers, snowscooters, oude landbouwwerktuigen, cirkelzagen, fietsen, een wals,… Stel je zo een grote schuur voor volledig vol met al die dingen, en zeker niet netjes geordend (dat doen ze precies niet zo graag in Amerika), alles op een grote hoop en zoeken maar!! Na wat manouvers te hebben overwonnen, reed onze “papa” zijn tractor buiten en mocht Michèlle erop rijden (weliswaar op de schoot van de man :-)). Hij vertelde ons ook vol trots over hoeveel palen van zijn huis hij al ‘per ongeluk’ omver gereden had: “once it starts, it doesn’t stop!”. Al die moeite dus om een tractor buiten te rijden, om er dan enkele houtblokken op te leggen en die 30 meter verder in het kampvuur te leggen, maar het was pure fun! Allemaal gezellig rond het kampvuur, marshmallows eten (tussen een koekje met choco) en zelfs de Brabançonne al marcherend zingen in een lange rij :-). (’s Middags hadden we al de Brabançonne in het Spaans mogen horen van een gastgezin).
Ja hoor, waar het feestje is?? Dat feestje is in Amerika!
Donderdag zijn we terug vertrokken vanuit Frankfort naar Strongsville, Ohio (kortbij de eerste plek waar we geweest zijn), Jules en Lode hun eerste gastgezin is zelfs nog op bezoek gekomen op het concert. Onderweg zijn we nog gestopt in kamp Blue Lake.(We werden verwelkomd door 2 fietsers, 1 met Belgische en 1 met Amerikaanse vlag). Dat is de organisatie van de hele uitwisseling, ze krijgen duizenden studenten op 4 keer 2 weken in disciplines Toneel, Dans, Muziek en Beeldende Kunst. Ze oefenen in verschillende orkesten en de repetities vinden buiten plaats in een soort houten kiosk in het bos. Om de zoveel meter zie je dus zulk een kiosk. Er was een Shakespeare-Theater (nagebouwd uit Engeland) en een gigantische buiten-concertzaal. Na de rondleiding konden we een klein winkeltje bezoeken en een beetje eten nemen, en plots bleek dat de groep van ons (Vic, Benny, Mark en Michèlle) verdwenen was… en de dropping kon beginnen: de een zei die kant uit, de ander die kant… :-) Als ze nu eens naar de vrouw geluisterd hadden…uiteindelijk kwamen we dus als laatste aan de bus aan, onder luid applaus, maar we trokken het ons niet aan hoor, we hadden toch onze grote baas bij ons, dus naar ons voeten krijgen ging toch niet, hihi…
Daarna zijn we verder getrokken op onze tocht en na een zeer lange reis (ik denk weer een 11tal uur in totaal) werden we in Strongsville als koningen ontvangen met spandoeken/bordjes.
Toen bleek dat we in gigantisch sjieke villawijken terecht kwamen, zoals daarstraks vermeld: ons gezin had 2 huizen, 1 appartement, 4 jetski’s, 1 grote boot, 3 auto’s (waaronder Jeep en Cabrio) en natuurlijk een Poedel! Een huis met 7 badkamers, je moet maar zin hebben om het te poetsen!
Gunther heeft zijn adoptie al aangevraagd :-).
Vrijdagochtend hadden we repetitie in een groot complex waar ook een zwembad, sportgelegenheid en kortbij een groot winkelcentrum was. De concertzaal was mooi, maar erg droog van klank en koud, niet zo leuk voor de rieten, toch hebben we vrijdagavond een schitterend concert gespeeld. Een iets aangepast programma (iets korter) omdat de plaatselijk band achter ons nog speelde, ze speelden mooie muziek op een goed niveau en de zaal zat overbeladen vol met een 300-tal mensen. Ze waren vol lof over ons, sommigen zeiden zelfs dat ze het het mooiste concert vonden wat ze ooit gehoord hadden. Grote complimenten dus en een heel dankbaar publiek, opvallend bij al onze concerten is dat ze Saga Candida (Bert Appermont) het mooist vinden, hoera voor onze Belgische trots! Na de repetitie ’s ochtends kregen we trouwens allemaal een mooie gouden pin van de Gemeente Stringsville en een warm eten aangeboden, en ze hebben ons later ook nog allemaal een cd van hun Band gegeven. We zijn dus weer goed verwend geworden . Grappig was dat zij hun zomerconcerten in een beige broek met geel T-shirt spelen en in de winter in kostuum zoals ons. Misschien een idee om bij ons in te voeren? :-)
Zaterdag:
Sommigen onder ons zijn naar een Rock-museum geweest “Rock en Roll Hall of Fame”, Benny, Staf en enkele anderen zijn naar een gigantisch football-stadium (American Football) geweest en nog anderen naar een grote concertzaal of naar Cleveland centrum. Voor degenen die niet zoveel te doen hadden was er een pizza-party georganiseerd (waarvan we de restjes vandaag in bus hebben opgepeuzeld).
En nu zitten we dus in de bus, terwijl ik dit typ, de sfeer zit er eigenlijk altijd goed in in de bus: we babbelen, grappen, spelen kaarten, doen heel veel Rubik’s cube, een beetje film op de computer (want we hebben er geen op de bus), en ook redelijk veel nintendo, ook tegen elkaar, soms met 4 tegelijk, en natuurlijk wordt er ook redelijk veel bijgeslapen (Joris startte een rage om op de grond in de bus te slapen, in de gang en tussen de zetels, een schoon zicht al die mensen slapend op de grond! :-)) en gelezen. We kunnen ons vol overtuiging professionele busreizigers gaan noemen :-).
Vandaag zouden we als alles goed gaat redelijk vroeg moeten aankomen kortbij Chicago (Dowagiac), rond een uur of vier.
Ik ga nu proberen mijn epistel hierboven op internet te krijgen, want de bus heeft Wifi! :-) (wel supertraag), indien het niet lukt, krijgen jullie het wat later. Man, man, wat begint het hier te regenen! We nemen het Belgisch weer precies een beetje mee… (misschien te hard gejuichd toen we daarstraks hoorden dat wij beter weer hebben dan jullie… hoe is dat met boontje komt om zijn…?)
Tot de volgende!
Mochten jullie nog meer willen weten: ons mannen zitten redelijk veel op facebook :-)
Bye bye!
donderdag 4 augustus 2011
woensdag 3 augustus 2011
Beetje meer dinsdag
Beetje meer dinsdag :
Wij hebben een schitterend concert gespeeld voor een dolenthousiast en dankbaar publiek. Er hing iets in de lucht en het was heus niet alleen de vochtige warmte.
De organisatoren kregen van ons een mooi cadeau, het publiek 2 sjieke bisnummers.
Het opruimen gebeurde voor de eerste keer echt georganiseerd, dus behoorlijk snel, hoe zeggen ze dat: vele handen....
Iedereen vertrok moe maar voldaan in een hevige thunderstorm, wat kan het weer hier snel omslaan.
Ten huize Cortland en Lesley Winter werden enkele pizza's doorgespoeld met authentieke Belgische Stella en een Belgian style white beer,zeg maar Amerikaanse Hoegaerden. Tegelijkertijd werd een life-video-opname kritisch bekeken op een reusachtig tv-scherm.
Van anderen hoorden wij de plannen van de volgende dag : Boottochten, helikoptervluchten, het kan weer niet op.
Benieuwd wat Cort en Lesley voor ons in petto hebben..
Bis Morgen !
Wij hebben een schitterend concert gespeeld voor een dolenthousiast en dankbaar publiek. Er hing iets in de lucht en het was heus niet alleen de vochtige warmte.
De organisatoren kregen van ons een mooi cadeau, het publiek 2 sjieke bisnummers.
Het opruimen gebeurde voor de eerste keer echt georganiseerd, dus behoorlijk snel, hoe zeggen ze dat: vele handen....
Iedereen vertrok moe maar voldaan in een hevige thunderstorm, wat kan het weer hier snel omslaan.
Ten huize Cortland en Lesley Winter werden enkele pizza's doorgespoeld met authentieke Belgische Stella en een Belgian style white beer,zeg maar Amerikaanse Hoegaerden. Tegelijkertijd werd een life-video-opname kritisch bekeken op een reusachtig tv-scherm.
Van anderen hoorden wij de plannen van de volgende dag : Boottochten, helikoptervluchten, het kan weer niet op.
Benieuwd wat Cort en Lesley voor ons in petto hebben..
Bis Morgen !
dinsdag 2 augustus 2011
Beetje maandag, beetje dinsdag
Beetje maandag :
Iedereen verzamelde aan de Wright University, sommigen met kleine oogjes en doorstond met glans de eerste security-control.
Cecile en Marijke controleerden onverbiddelijk de nodige documenten.
En dan afscheid...... en ..... op weg naar de volgende plaats.
Onze schitterende truck-driver Jo had de tijd van zijn leven, hij bestuurde sowieso een reusachtige truck, maar werd aangehouden door een echte sherrif en grondig gecontroleerd, driving license, en vooral uitleggen hoe het kwam dat hij met een pak instrumenten onderweg was. Maar geen probleem, na de controle bestuurd Jo met een nog bigger smile his truck. Niet iedereen kan zoiets navertellen.
Aankomst in Frankfort Michigan - Manistee.
Pizza voor iedereen, wij zullen moeten sporten om de gespaarde kilos weg te krijgen.
Iedereen verdeeld onder de gastgezinnen, twee koppels op hotel, een dikke tiental worden avontuurlijk ondergebracht bij de verantwoordelijke.
Beetje dinsdag :
Iets langer kunnen slapen, hier en daar werden flinke bomen gezaagd, iemand anders geronk klonk zachtjes, eerder slaapverwekkend, die mag blijven.
Waffles met sirup for breakfast, het kan niet op. Allemaal in de auto's, shoppen, antimuggenbandjes, nog nooit gezien in Belgie, maar voor enkelen is het reeds te laat, hiet is verzachtende lotion aangewezen.
Eerst keer pootje baden in het immemse Lake Michigan, authentiek orgeltje bekijken.. het kan niet op. Dadelijk "vers gemaakte spaghetti" mmm
Op facebook kan je lezen dat het op de andere plaatsen zeker niet minder is : in het zwembad gelegen rond middernacht, jacuzieke gedaan...
Om 16u00 repetitie, even omkleden en daarna concert in de kerk om 19u30. We gaan er voor !!
Iedereen verzamelde aan de Wright University, sommigen met kleine oogjes en doorstond met glans de eerste security-control.
Cecile en Marijke controleerden onverbiddelijk de nodige documenten.
En dan afscheid...... en ..... op weg naar de volgende plaats.
Onze schitterende truck-driver Jo had de tijd van zijn leven, hij bestuurde sowieso een reusachtige truck, maar werd aangehouden door een echte sherrif en grondig gecontroleerd, driving license, en vooral uitleggen hoe het kwam dat hij met een pak instrumenten onderweg was. Maar geen probleem, na de controle bestuurd Jo met een nog bigger smile his truck. Niet iedereen kan zoiets navertellen.
Aankomst in Frankfort Michigan - Manistee.
Pizza voor iedereen, wij zullen moeten sporten om de gespaarde kilos weg te krijgen.
Iedereen verdeeld onder de gastgezinnen, twee koppels op hotel, een dikke tiental worden avontuurlijk ondergebracht bij de verantwoordelijke.
Beetje dinsdag :
Iets langer kunnen slapen, hier en daar werden flinke bomen gezaagd, iemand anders geronk klonk zachtjes, eerder slaapverwekkend, die mag blijven.
Waffles met sirup for breakfast, het kan niet op. Allemaal in de auto's, shoppen, antimuggenbandjes, nog nooit gezien in Belgie, maar voor enkelen is het reeds te laat, hiet is verzachtende lotion aangewezen.
Eerst keer pootje baden in het immemse Lake Michigan, authentiek orgeltje bekijken.. het kan niet op. Dadelijk "vers gemaakte spaghetti" mmm
Op facebook kan je lezen dat het op de andere plaatsen zeker niet minder is : in het zwembad gelegen rond middernacht, jacuzieke gedaan...
Om 16u00 repetitie, even omkleden en daarna concert in de kerk om 19u30. We gaan er voor !!
maandag 1 augustus 2011
Bellen naar Amerika
Hoi allemaal, gisteren helemaal vergeten: we hebben Amerikaanse GSM's gekocht:
jullie kunnen ons in geval van nood bereiken op:
-Mark: 001-231-907-0073
-Patrick. 001-231-907-0070
Doei!
jullie kunnen ons in geval van nood bereiken op:
-Mark: 001-231-907-0073
-Patrick. 001-231-907-0070
Doei!
Zondag 31 juli
Jullie lezen niet zoveel over gisteren en vandaag omdat we ons rot aan het amuseren zijn :-)
Ik zit momenteel op een buitenterras (op straat) gezellig laatste avond met de buren en gastfamilie. De kinderen zijn met een zaklantaarn op straat verstoppertje aan het spelen (het is 22u30 en het is hier al donker om 20u30). We hadden een schitterende "Potluck" om 17u: alle families brachten lekkers mee, werd op een grote tafel gezet met BBQ (hamburger en worstjes) erbij... hmmm...chocoladetaart kunnen ze hier ook heel goed maken!
Er waren heel veel proficiats voor Michèlle's verjaardag, ze hebben zelfs gezongen :-) met een prachtige kaart van het hele orkest, echt superleuk!
Na het eten zijn we allemaal een klein stukje gaan wandelen in het bos en maakten een groepsfoto (en gekke bekken trekken) op de brug, die eigenlijk voor 20 mensen bedoeld was, maar het ook met 60 bleek te redden...
(Nadine zegt hier langs me: is waarschijnlijk voor Amerikaans gewicht bedoeld :-))
Verder is het best grappig dat onze concertband-leden soms al per ongeluk een beetje Engels tegen elkaar spreken :-)
Op het einde van de Potluck hadden we het zo warm dat we het resterende ijs (voor in de drank) maar op elkaar uitgegooid hebben :-).
Iedereen is heel erg tevreden over hun gastgezin, sommigen krijgen zelfs cadeau's (oorbellen en gsm-oplaadkaarten)! Zwemmen en shoppen stond vaak op de activiteitenlijst, en Stijn S, Micheline en Nadine zijn zelfs met echte geweren gaan schieten!
Het is dus enorm leuk, morgen vroeg eruit voor een lange busreis richting Frankfort, benieuwd hoe het met Penske gaat.
Ik ga verder feesten op het terras! Doei!
Ik zit momenteel op een buitenterras (op straat) gezellig laatste avond met de buren en gastfamilie. De kinderen zijn met een zaklantaarn op straat verstoppertje aan het spelen (het is 22u30 en het is hier al donker om 20u30). We hadden een schitterende "Potluck" om 17u: alle families brachten lekkers mee, werd op een grote tafel gezet met BBQ (hamburger en worstjes) erbij... hmmm...chocoladetaart kunnen ze hier ook heel goed maken!
Er waren heel veel proficiats voor Michèlle's verjaardag, ze hebben zelfs gezongen :-) met een prachtige kaart van het hele orkest, echt superleuk!
Na het eten zijn we allemaal een klein stukje gaan wandelen in het bos en maakten een groepsfoto (en gekke bekken trekken) op de brug, die eigenlijk voor 20 mensen bedoeld was, maar het ook met 60 bleek te redden...
(Nadine zegt hier langs me: is waarschijnlijk voor Amerikaans gewicht bedoeld :-))
Verder is het best grappig dat onze concertband-leden soms al per ongeluk een beetje Engels tegen elkaar spreken :-)
Op het einde van de Potluck hadden we het zo warm dat we het resterende ijs (voor in de drank) maar op elkaar uitgegooid hebben :-).
Iedereen is heel erg tevreden over hun gastgezin, sommigen krijgen zelfs cadeau's (oorbellen en gsm-oplaadkaarten)! Zwemmen en shoppen stond vaak op de activiteitenlijst, en Stijn S, Micheline en Nadine zijn zelfs met echte geweren gaan schieten!
Het is dus enorm leuk, morgen vroeg eruit voor een lange busreis richting Frankfort, benieuwd hoe het met Penske gaat.
Ik ga verder feesten op het terras! Doei!
Impressies van de Amerika reis
Vandaag met zijn allen gepicknickt in het John Bryan State Park.
http://www.johnbryan.org/
Leuk om elkaar allemaal te zien,
en samen te eten, Ook met de gastgezinnen.
Alle verhalen...iedereen heeft veel te vertellen.
Morgen een lange reis naar de volgende bestemming, het volgende concert.
http://www.johnbryan.org/
Leuk om elkaar allemaal te zien,
en samen te eten, Ook met de gastgezinnen.
Alle verhalen...iedereen heeft veel te vertellen.
Morgen een lange reis naar de volgende bestemming, het volgende concert.
zondag 31 juli 2011
Impressies van de Amerika reis
Het eerste concert, een afdak en als geluidsdemping een kar met hooi.
Prachtig gespeeld, heel veel leuke en lieve reacties, van ontroerde gastfamilies en andere bezoekers van het concert. Een wervelend concert in de hitte, boven de 30° en 70 % luchtvochtigheid. En dan spelen...
Amerika, alles groot, de tuinen, de huizen, de winkels, de auto's en de vrachtwagens...
en een mooie wandeling in een bos.
Prachtig gespeeld, heel veel leuke en lieve reacties, van ontroerde gastfamilies en andere bezoekers van het concert. Een wervelend concert in de hitte, boven de 30° en 70 % luchtvochtigheid. En dan spelen...
Amerika, alles groot, de tuinen, de huizen, de winkels, de auto's en de vrachtwagens...
en een mooie wandeling in een bos.
zaterdag 30 juli 2011
Meer foto's donderdag 28 juli
landing in Chicago, instappen in de bus na Mc Donalds met links onze buschauffeur.
Foto's van donderdag 28 juli
in het vliegtuig, in de bus, in Mc Donalds en de aankomst in Ohio (met Penske de vrachtwagen op de achtergrond)
Vrijdag 29 juli (vervolg)
We hebben net repetitie gehad, alles verliep vlot, de muziek is alweer een beetje mooier geworden :-)
Iedereen was nog een beetje moe, maar vol goede moed en plezier :-)
Sarah en Laura sliepen maar liefst tot 13u30 vandaag, terwijl Jules en Simon M. al vroeg op moesten staan (ze hadden, samen met 9 anderen in een hotel overnacht) om naar hun gastgezin gebracht te worden. Eveline was al vroeg op en heeft al op de Wii gespeeld en film gekeken, best grappig dat al die dingen exact hetzelfde zijn als bij ons.
Penske (de vrachtwagen) had gisteren al enkele moeilijkheden (wou niet meer achteruit rijden), vandaag was hij het niet eens met de temperatuur en de airco ging niet, maar alles is ondertussen opgelost.
Nadine heeft vanochtend lekker gezond ontbeten met veel fruit, terwijl sommige anderen (ik weet niet meer wie) hamburgers gehad hebben... :-)
Maar daar waren we al mentaal op voorbereid.
Stijn S. en zijn familie gaan vanavond naar een concert en Lode schijnt straks te gaan genieten van een jaccuzi...
Vanochtend was het best een uitdaging om het uur te weten...op de wekker stond een uur later dan op mijn horloge, mijn computer stond op vermoedelijke Belgtijd... conclusie was dat er dus nog een uur verschil in tijd is tussen Chicago (waar we geland zijn) en Ohio waar we nu zijn. Momentele stand van zaken is dus dat we 6 uur verschil zijn met België (in Ohio is het 6 uur vroeger)... dat betekent dus ook dat we nog een uur later gisteren aangekomen zijn dan gedacht... het leven kan vol verrassingen zitten.
We hebben vandaag het voormalige huis van de gebroeders Wright gezien (die van de vliegtuigen) en ook opmerkelijk is hoe proper hier alle gazons zijn. Ook leuk was de politiewagen die volle vaart ons voorbijreed, zag er net uit als in de film! :-)
Wij gaan dadelijk lekker eten en genieten van een flink onweer, het is hier al flink donker aan het worden (zolang het geen orkaan is, is het goed, niet om jullie bang te maken hoor ;-) )
Iedereen was nog een beetje moe, maar vol goede moed en plezier :-)
Sarah en Laura sliepen maar liefst tot 13u30 vandaag, terwijl Jules en Simon M. al vroeg op moesten staan (ze hadden, samen met 9 anderen in een hotel overnacht) om naar hun gastgezin gebracht te worden. Eveline was al vroeg op en heeft al op de Wii gespeeld en film gekeken, best grappig dat al die dingen exact hetzelfde zijn als bij ons.
Penske (de vrachtwagen) had gisteren al enkele moeilijkheden (wou niet meer achteruit rijden), vandaag was hij het niet eens met de temperatuur en de airco ging niet, maar alles is ondertussen opgelost.
Nadine heeft vanochtend lekker gezond ontbeten met veel fruit, terwijl sommige anderen (ik weet niet meer wie) hamburgers gehad hebben... :-)
Maar daar waren we al mentaal op voorbereid.
Stijn S. en zijn familie gaan vanavond naar een concert en Lode schijnt straks te gaan genieten van een jaccuzi...
Vanochtend was het best een uitdaging om het uur te weten...op de wekker stond een uur later dan op mijn horloge, mijn computer stond op vermoedelijke Belgtijd... conclusie was dat er dus nog een uur verschil in tijd is tussen Chicago (waar we geland zijn) en Ohio waar we nu zijn. Momentele stand van zaken is dus dat we 6 uur verschil zijn met België (in Ohio is het 6 uur vroeger)... dat betekent dus ook dat we nog een uur later gisteren aangekomen zijn dan gedacht... het leven kan vol verrassingen zitten.
We hebben vandaag het voormalige huis van de gebroeders Wright gezien (die van de vliegtuigen) en ook opmerkelijk is hoe proper hier alle gazons zijn. Ook leuk was de politiewagen die volle vaart ons voorbijreed, zag er net uit als in de film! :-)
Wij gaan dadelijk lekker eten en genieten van een flink onweer, het is hier al flink donker aan het worden (zolang het geen orkaan is, is het goed, niet om jullie bang te maken hoor ;-) )
vrijdag 29 juli 2011
Vrijdag 29 juli
Hallo allemaal,
we zijn dus in Amerika veilig en wel aangekomen. Voor degenen die het niet weten: de tijd hier is 7 uur vroeger dan in België, dus we hebben gisteren de dag 2 maal meegemaakt :-)
Het was een flink avontuur, het inchecken in Zaventem verliep heel vlot, met dank voor de hulp van ons Reisbureau. Anne kreeg het even benauwd toen bleek dat ze haar woonplaats in België moest aantonen, maar dat was al snel in orde (al kunnen ze wel goed schelden op zo'n luchthaven :-), net zoals op tv...). Caroline vierde haar 18de verjaardag, dus hebben we een kaart ondertekend, voor ze gezongen (klonk erg diep 's ochtends), en ze natuurlijk met slingers en een hoedje versierd :-). Op het vliegtuig was het een beetje jammer dat we geen tv voor onszelf hadden, maar toch hebben we ons goed geamuseerd en geslapen. Joris kan goed moppen tappen!
Aangekomen in Amerika hebben ze ons grondig onderzocht: we moesten foto laten maken en vingerafdrukken, en onze directeur en enkele anderen bleken verdacht uit te zien en moesten verder voor ondervraging :-)
Toen we buitenkwamen was het een flinke schok van warmte en vochtigheid, maar de bus zat vol airco. Een hele oude en rustige buschauffeur, dat heeft ook z'n voordelen. De wegen zijn trouwens even erg als in België...
Toen zijn we de vrachtwagen gaan halen voor slagwerk, en hij heet "Penske". Onze bas Jo heeft Penske in versnelling gezet en reed samen met Patrick achter de bus aan. Toen zijn we het slagwerk gaan ophalen, met een uitgebreidde (iets te) workshop over hoe je die dingen moet in en uit elkaar halen... (maar dat wisten we eigenlijk al, dus daar is wat tijd verloren). Door de warmte moesten we ook even wat drinken uithalen, dus hier kwam McDonalds nr.1 :-)
Na wat rijden kwam Mc Donalds nr. 2 voor wat eten met dank aan de academie voor traktatie. Het was best een druk moment met 60 gelijktijdig eten, maar onze directeur heeft alles in orde gebracht.
Het was toen al 19u, we hadden al flink wat file gehad en moesten nog minstens 5uur rijden, 5 uur werd natuurlijk nog wat langer en 2 stopbeurten en heel wat geradbraakte uren later kwamen we rond 02u30 bij onze gastgezinnen aan. Op naar het volgende avontuur! :-)
We hebben vandaag een beetje vrij kunnen invullen en om 16u hebben we repetitie tot 18u (23u-01u in België). (Morgen is concert)
See you later! :-)
we zijn dus in Amerika veilig en wel aangekomen. Voor degenen die het niet weten: de tijd hier is 7 uur vroeger dan in België, dus we hebben gisteren de dag 2 maal meegemaakt :-)
Het was een flink avontuur, het inchecken in Zaventem verliep heel vlot, met dank voor de hulp van ons Reisbureau. Anne kreeg het even benauwd toen bleek dat ze haar woonplaats in België moest aantonen, maar dat was al snel in orde (al kunnen ze wel goed schelden op zo'n luchthaven :-), net zoals op tv...). Caroline vierde haar 18de verjaardag, dus hebben we een kaart ondertekend, voor ze gezongen (klonk erg diep 's ochtends), en ze natuurlijk met slingers en een hoedje versierd :-). Op het vliegtuig was het een beetje jammer dat we geen tv voor onszelf hadden, maar toch hebben we ons goed geamuseerd en geslapen. Joris kan goed moppen tappen!
Aangekomen in Amerika hebben ze ons grondig onderzocht: we moesten foto laten maken en vingerafdrukken, en onze directeur en enkele anderen bleken verdacht uit te zien en moesten verder voor ondervraging :-)
Toen we buitenkwamen was het een flinke schok van warmte en vochtigheid, maar de bus zat vol airco. Een hele oude en rustige buschauffeur, dat heeft ook z'n voordelen. De wegen zijn trouwens even erg als in België...
Toen zijn we de vrachtwagen gaan halen voor slagwerk, en hij heet "Penske". Onze bas Jo heeft Penske in versnelling gezet en reed samen met Patrick achter de bus aan. Toen zijn we het slagwerk gaan ophalen, met een uitgebreidde (iets te) workshop over hoe je die dingen moet in en uit elkaar halen... (maar dat wisten we eigenlijk al, dus daar is wat tijd verloren). Door de warmte moesten we ook even wat drinken uithalen, dus hier kwam McDonalds nr.1 :-)
Na wat rijden kwam Mc Donalds nr. 2 voor wat eten met dank aan de academie voor traktatie. Het was best een druk moment met 60 gelijktijdig eten, maar onze directeur heeft alles in orde gebracht.
Het was toen al 19u, we hadden al flink wat file gehad en moesten nog minstens 5uur rijden, 5 uur werd natuurlijk nog wat langer en 2 stopbeurten en heel wat geradbraakte uren later kwamen we rond 02u30 bij onze gastgezinnen aan. Op naar het volgende avontuur! :-)
We hebben vandaag een beetje vrij kunnen invullen en om 16u hebben we repetitie tot 18u (23u-01u in België). (Morgen is concert)
See you later! :-)
Eindelijk aangekomen
Na 29 uur reizen zijn we aangekomen in Xenia-Dayton, in de staat Ohio!!!
Alles is voorspoedig verlopen. Vanaf de busreis tot het inchecken op Zaventem.
De enige mensen die moeilijk deden waren de 'American Customs',vooral bij de landing in Chicago.
Bijna 9 uur vliegtuig, 11 uur bus, nog een paar stopplaatsen om te eten en de gebruikelijke dingen te doen en natuurlijk in- en uitladen, slagwerk en vrachtwagen ophalen en wachten om te vertrekken met het vliegtuig deden de rest.
Een lange 'dag' dus, maar iedereen is tevreden.
Wordt vervolgd... maar nu gaan we eerst (bij)slapen, het is hier ook reeds 03.00 uur.
Alles is voorspoedig verlopen. Vanaf de busreis tot het inchecken op Zaventem.
De enige mensen die moeilijk deden waren de 'American Customs',vooral bij de landing in Chicago.
Bijna 9 uur vliegtuig, 11 uur bus, nog een paar stopplaatsen om te eten en de gebruikelijke dingen te doen en natuurlijk in- en uitladen, slagwerk en vrachtwagen ophalen en wachten om te vertrekken met het vliegtuig deden de rest.
Een lange 'dag' dus, maar iedereen is tevreden.
Wordt vervolgd... maar nu gaan we eerst (bij)slapen, het is hier ook reeds 03.00 uur.
woensdag 27 juli 2011
En nu zijn wij echt bijna weg.
Inderdaad,
Nog enkele uurtjes nacht"rust" en dan "Amerika, we komen er aan"
Nog enkele uurtjes nacht"rust" en dan "Amerika, we komen er aan"
Farewell-concert = wij zijn bijna vertrokken
Dag 3 in de voorbereiding :
Eerst repeteren. Our conductor Mark zette nog even de puntjes op de I.
Korte pauze, de eerste test met ieders persoonlijke nummer liep niet echt gesmeerd, dat moet beter in de USA als we voor iedere busrit alle belangrijke documenten gaan controleren. Wel grappige reacties : ik denk dat ik nummer 37 ben, of 35 of was het nu 36, of ik wacht wel tot iedereen geweest is en kijk wat er overschiet.
Ons farewell-concert gebeurde onder massaaaaaale belangstelling, alle stoeltjes mooi bezet, ook het balkon werd stormenderhand ingenomen, iedereen zocht naar het beste plekje. En, na een intense repetitie werd het compleet programma, jaja, alle stukken voor in Amerika uitgevoerd, inclusief de "encores". Op enkele kleine accidentjes na liep alles lekker, ongelofelijk dat een orkest zo kan klinken na amper 6 uur repetitie. Chapeau voor dirigent en muzikanten. (chapeau = hoedje af)
Na een welverdiend applaus vertrok iedereen (op de dorstigen na) moe maar voldaan naar huis, koffer pakken.
En dan morgen : stilte voor de storm, nu kan het niet snel genoeg gaan.
Tot donderdagmorgen 5u00 !!
PS : er stond een klein artikeltje over onze reis op de site van het Belang van Limburg (Maasmechelen intypen), nu nog in de echte kranten (het Belang van Limburg, het Laatste Nieuws....)
Eerst repeteren. Our conductor Mark zette nog even de puntjes op de I.
Korte pauze, de eerste test met ieders persoonlijke nummer liep niet echt gesmeerd, dat moet beter in de USA als we voor iedere busrit alle belangrijke documenten gaan controleren. Wel grappige reacties : ik denk dat ik nummer 37 ben, of 35 of was het nu 36, of ik wacht wel tot iedereen geweest is en kijk wat er overschiet.
Ons farewell-concert gebeurde onder massaaaaaale belangstelling, alle stoeltjes mooi bezet, ook het balkon werd stormenderhand ingenomen, iedereen zocht naar het beste plekje. En, na een intense repetitie werd het compleet programma, jaja, alle stukken voor in Amerika uitgevoerd, inclusief de "encores". Op enkele kleine accidentjes na liep alles lekker, ongelofelijk dat een orkest zo kan klinken na amper 6 uur repetitie. Chapeau voor dirigent en muzikanten. (chapeau = hoedje af)
Na een welverdiend applaus vertrok iedereen (op de dorstigen na) moe maar voldaan naar huis, koffer pakken.
En dan morgen : stilte voor de storm, nu kan het niet snel genoeg gaan.
Tot donderdagmorgen 5u00 !!
PS : er stond een klein artikeltje over onze reis op de site van het Belang van Limburg (Maasmechelen intypen), nu nog in de echte kranten (het Belang van Limburg, het Laatste Nieuws....)
dinsdag 26 juli 2011
Krant en Farewell-Concert
Vanavond is ons afscheidsconcert, dus komt allen om 21u (best iets vroeger) naar de concertzaal van onze Academie om deze wereldpremière mee te maken! :-)
Hou de komende (en afgelopen) dagen goed de krant in de gaten... er zouden wat bekende Concertband-gezichten kunnen in verschijnen! :-)
Tot straks! :-)
Hou de komende (en afgelopen) dagen goed de krant in de gaten... er zouden wat bekende Concertband-gezichten kunnen in verschijnen! :-)
Tot straks! :-)
maandag 25 juli 2011
Repetitie 2 - voor de eerste keer op het podium !
Dag twee in de voorbereiding van onze concertreis.
Bijna alle solisten kregen de kans om hun capriolen eens rechtstaand te tonen. De trompettisten stonden keicool hun solo te spelen. De klarinettisten ook, maar het duurde wel veel langer eer zij hun plaatsje op het podium hadden gevonden. "sta jij maar op de eerste rij, neenee, ga jij maar van voor staan, nee, doe jij maar....", vriendelijke mensen dat dat zijn :-) Eddy soleerde voor het orkest, alleen Nele tierelierde haar piccolo-solo in Stars and Stripes virtuoos vanop haar plaats op de eerste rij. Morgen tiereliert Marjolein lustig mee, zij is waarschijnlijk rond deze tijd (ongeveer 12 uur des nachts) deze solo nog vlijtig aan het instuderen.
Morgen het grote moment, ons farewell concert, ons uitwuifconcert, om 21u00, met nog een korte repetitie vooraf.
Ouders, familie, vrienden, allen van harte uitgenodigd, kom zeker niet te laat, de zitplaatsen zijn beperkt.
Tot morgen !
Bijna alle solisten kregen de kans om hun capriolen eens rechtstaand te tonen. De trompettisten stonden keicool hun solo te spelen. De klarinettisten ook, maar het duurde wel veel langer eer zij hun plaatsje op het podium hadden gevonden. "sta jij maar op de eerste rij, neenee, ga jij maar van voor staan, nee, doe jij maar....", vriendelijke mensen dat dat zijn :-) Eddy soleerde voor het orkest, alleen Nele tierelierde haar piccolo-solo in Stars and Stripes virtuoos vanop haar plaats op de eerste rij. Morgen tiereliert Marjolein lustig mee, zij is waarschijnlijk rond deze tijd (ongeveer 12 uur des nachts) deze solo nog vlijtig aan het instuderen.
Morgen het grote moment, ons farewell concert, ons uitwuifconcert, om 21u00, met nog een korte repetitie vooraf.
Ouders, familie, vrienden, allen van harte uitgenodigd, kom zeker niet te laat, de zitplaatsen zijn beperkt.
Tot morgen !
Lekkere Belgische BBQ
Ja hoor, na een hele leuke en goede repetitie hoor je jezelf te belonen (zeker omdat we het laatste kwartier het al watertandend konden rieken)! En wat is beter voor een Belg die Belgenland binnenkort verlaat? Een stevige en overheerlijke Belgische BBQ (=BBBQ), welliswaar met ook wat Belgische natuurfenomenen (regen, regen, regen) en dus binnen de mooie gewelven van onze academie in plaats van in het zalige zonneke :-), we hebben er ons zeker niet minder om geamuseerd! En zon zullen we daarachter wel in overoverovervloed hebben...
zondag 24 juli 2011
Schitterende eerste repetitie
De Concertband repeteerde vandaag voor de eerste keer als voorbereiding voor de komende concertreis naar de USA.
Een 10-tal stukken werden ingestudeerd, o.a. het imposante Saga Candida, het bekende Pirates of the Caribbean, het solowerk El Artiste Saxofonico met Eddy Verstappen in de hoofdrol en niet te vergeten Clarinets to the Fore waarin alle klarinetten zich eens lekker lieten gaan.
En, het liep lekker, dit gaat zeker vuurwerk geven in de States.
Een 10-tal stukken werden ingestudeerd, o.a. het imposante Saga Candida, het bekende Pirates of the Caribbean, het solowerk El Artiste Saxofonico met Eddy Verstappen in de hoofdrol en niet te vergeten Clarinets to the Fore waarin alle klarinetten zich eens lekker lieten gaan.
En, het liep lekker, dit gaat zeker vuurwerk geven in de States.
vrijdag 22 juli 2011
Welkom!
Welkom op de blog van de Concertband Maasmechelen.
Hier kan je vanaf vandaag de voorbereiding en het verloop van onze concertreis naar Amerika volgen.
Veel kijk - en leesplezier!
Hier kan je vanaf vandaag de voorbereiding en het verloop van onze concertreis naar Amerika volgen.
Veel kijk - en leesplezier!
Abonneren op:
Posts (Atom)