Excuses voor de verwaarlozing, maar we maken het nu helemaal goed! :-)
Wauw, het is al even geleden dat jullie iets van ons hoorden, het was een heel leuke 3de gastplaats. De meesten onder ons zaten in hele sjieke villa’s! Vandaar dat jullie ook niets van mij gehoord hebben, wij zaten immers op een jetski, een grote boot, enorme huizen…amai amai we hebben geweten waar het geld zit… :-)
Even terug naar waar we gestopt waren: dinsdag was dus een schitterend concert, we speelden in een moderne kerk met lekker wat galm, en we hebben er een serieuze lap op gegeven, heerlijk om te “toeteren” met zulke goede muzikanten en dirigent! Ons gastgezin (waar de 12 volwassenen op een hoopje lagen :-)) heeft het hele concert gefilmd, weliswaar een niet ongelooflijk goede kwaliteit, maar een hele leuke herinnering! Op die film kan je ook zien hoe Vic (onze cheerleader van dienst) zich omdraait naar ons enthousiast publiek en nog voor wat extra ambiance zorgt! Go Vic! :-)
Erna (en ook al tijdens het concert) begon het te regenen, echt niet normaal! Heel lake Michigan viel uit de lucht, het was alsof je onder de douche stond! Penske stond in een Plenske en de straten werden plots rivieren! Minstens een uur heeft het zo hard geregend, nog nooit zo gezien! Om nog maar te zwijgen over de enorme bliksemflitsen. Maar we zijn veilig (en nat) op onze bestemming geraakt :-). (Een uur later was er niets meer te zien van al het geweld, alles was al inde dorstige bodem verdwenen).
Dan komen we terecht op woensdag :-)
Woensdag was een dag die we allen met ons gezin doorgebracht hebben. Gunther, Sara, Lode, en een deel anderen zijn samen gaan ontbijten, en daarna naar het strand gegaan, maar het mooiste moet nog komen: hun gezin had een helikopter en een boot! Wat ze met die helikopter gedaan hebben weet ik niet, maar op die boot heeft Lode toch wel straffe zaken meegemaakt: passioneel gekrast door een vrouwe, geworsteld met een beer, het waren allemaal verklaringen voor de drie diepe schrammen in zijn stevige borstkast :-) (Het echt verhaal was dat hij had gedoken in niet zo diep water en daar de schrammen opliep :-)) Straffe kost! Nee, sorry, straffe borst!
De meesten zijn naar het strand gegaan, ja hoor, dit meer was zo groot dat het golven heeft als een zee, met een mooi rustig strand, heel veel zon EN proper water! Jullie horen het al aankomen, we waren allemaal de dag erna aangebrand (voor sommigen was het meer alsof ze op de barbecue gelegen hadden, dus alle after-sun is eraan gegaan! Het was heerlijk ondiep water, lekker warm met een mooie golf, een soort van gratis centerparks :-). Erna was een putlock georganiseerd, maar iedereen had blijkbaar zoveel plezier dat er maar weinig families gekomen waren. Die wat er waren hebben genoten van lekkere BBQ met verborgen kooktalenten van onze trucker Jo :-). Ook hebben we hoefijzerwerpen gedaan, godzijdank zonder gewonden :-). Willy blijkt hierin ook een verborgen talent te hebben (ofwel heeeeel veel geluk), maar hij liet ons allemaal wat zien! De man des huizes bleek een verwoed verzamelaar van grasmaaiers, snowscooters, oude landbouwwerktuigen, cirkelzagen, fietsen, een wals,… Stel je zo een grote schuur voor volledig vol met al die dingen, en zeker niet netjes geordend (dat doen ze precies niet zo graag in Amerika), alles op een grote hoop en zoeken maar!! Na wat manouvers te hebben overwonnen, reed onze “papa” zijn tractor buiten en mocht Michèlle erop rijden (weliswaar op de schoot van de man :-)). Hij vertelde ons ook vol trots over hoeveel palen van zijn huis hij al ‘per ongeluk’ omver gereden had: “once it starts, it doesn’t stop!”. Al die moeite dus om een tractor buiten te rijden, om er dan enkele houtblokken op te leggen en die 30 meter verder in het kampvuur te leggen, maar het was pure fun! Allemaal gezellig rond het kampvuur, marshmallows eten (tussen een koekje met choco) en zelfs de Brabançonne al marcherend zingen in een lange rij :-). (’s Middags hadden we al de Brabançonne in het Spaans mogen horen van een gastgezin).
Ja hoor, waar het feestje is?? Dat feestje is in Amerika!
Donderdag zijn we terug vertrokken vanuit Frankfort naar Strongsville, Ohio (kortbij de eerste plek waar we geweest zijn), Jules en Lode hun eerste gastgezin is zelfs nog op bezoek gekomen op het concert. Onderweg zijn we nog gestopt in kamp Blue Lake.(We werden verwelkomd door 2 fietsers, 1 met Belgische en 1 met Amerikaanse vlag). Dat is de organisatie van de hele uitwisseling, ze krijgen duizenden studenten op 4 keer 2 weken in disciplines Toneel, Dans, Muziek en Beeldende Kunst. Ze oefenen in verschillende orkesten en de repetities vinden buiten plaats in een soort houten kiosk in het bos. Om de zoveel meter zie je dus zulk een kiosk. Er was een Shakespeare-Theater (nagebouwd uit Engeland) en een gigantische buiten-concertzaal. Na de rondleiding konden we een klein winkeltje bezoeken en een beetje eten nemen, en plots bleek dat de groep van ons (Vic, Benny, Mark en Michèlle) verdwenen was… en de dropping kon beginnen: de een zei die kant uit, de ander die kant… :-) Als ze nu eens naar de vrouw geluisterd hadden…uiteindelijk kwamen we dus als laatste aan de bus aan, onder luid applaus, maar we trokken het ons niet aan hoor, we hadden toch onze grote baas bij ons, dus naar ons voeten krijgen ging toch niet, hihi…
Daarna zijn we verder getrokken op onze tocht en na een zeer lange reis (ik denk weer een 11tal uur in totaal) werden we in Strongsville als koningen ontvangen met spandoeken/bordjes.
Toen bleek dat we in gigantisch sjieke villawijken terecht kwamen, zoals daarstraks vermeld: ons gezin had 2 huizen, 1 appartement, 4 jetski’s, 1 grote boot, 3 auto’s (waaronder Jeep en Cabrio) en natuurlijk een Poedel! Een huis met 7 badkamers, je moet maar zin hebben om het te poetsen!
Gunther heeft zijn adoptie al aangevraagd :-).
Vrijdagochtend hadden we repetitie in een groot complex waar ook een zwembad, sportgelegenheid en kortbij een groot winkelcentrum was. De concertzaal was mooi, maar erg droog van klank en koud, niet zo leuk voor de rieten, toch hebben we vrijdagavond een schitterend concert gespeeld. Een iets aangepast programma (iets korter) omdat de plaatselijk band achter ons nog speelde, ze speelden mooie muziek op een goed niveau en de zaal zat overbeladen vol met een 300-tal mensen. Ze waren vol lof over ons, sommigen zeiden zelfs dat ze het het mooiste concert vonden wat ze ooit gehoord hadden. Grote complimenten dus en een heel dankbaar publiek, opvallend bij al onze concerten is dat ze Saga Candida (Bert Appermont) het mooist vinden, hoera voor onze Belgische trots! Na de repetitie ’s ochtends kregen we trouwens allemaal een mooie gouden pin van de Gemeente Stringsville en een warm eten aangeboden, en ze hebben ons later ook nog allemaal een cd van hun Band gegeven. We zijn dus weer goed verwend geworden . Grappig was dat zij hun zomerconcerten in een beige broek met geel T-shirt spelen en in de winter in kostuum zoals ons. Misschien een idee om bij ons in te voeren? :-)
Zaterdag:
Sommigen onder ons zijn naar een Rock-museum geweest “Rock en Roll Hall of Fame”, Benny, Staf en enkele anderen zijn naar een gigantisch football-stadium (American Football) geweest en nog anderen naar een grote concertzaal of naar Cleveland centrum. Voor degenen die niet zoveel te doen hadden was er een pizza-party georganiseerd (waarvan we de restjes vandaag in bus hebben opgepeuzeld).
En nu zitten we dus in de bus, terwijl ik dit typ, de sfeer zit er eigenlijk altijd goed in in de bus: we babbelen, grappen, spelen kaarten, doen heel veel Rubik’s cube, een beetje film op de computer (want we hebben er geen op de bus), en ook redelijk veel nintendo, ook tegen elkaar, soms met 4 tegelijk, en natuurlijk wordt er ook redelijk veel bijgeslapen (Joris startte een rage om op de grond in de bus te slapen, in de gang en tussen de zetels, een schoon zicht al die mensen slapend op de grond! :-)) en gelezen. We kunnen ons vol overtuiging professionele busreizigers gaan noemen :-).
Vandaag zouden we als alles goed gaat redelijk vroeg moeten aankomen kortbij Chicago (Dowagiac), rond een uur of vier.
Ik ga nu proberen mijn epistel hierboven op internet te krijgen, want de bus heeft Wifi! :-) (wel supertraag), indien het niet lukt, krijgen jullie het wat later. Man, man, wat begint het hier te regenen! We nemen het Belgisch weer precies een beetje mee… (misschien te hard gejuichd toen we daarstraks hoorden dat wij beter weer hebben dan jullie… hoe is dat met boontje komt om zijn…?)
Tot de volgende!
Mochten jullie nog meer willen weten: ons mannen zitten redelijk veel op facebook :-)
Bye bye!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten